เกาอย่างหมาขี้เรื้อน หากใครชอบสังเกตจะเห็นว่า “หมาขี้เรื้อน” มักจะเที่ยวหาที่เกาขี้เรื้อนตัวเองไปเรื่อย ด้วยมันคิดว่าสาเหตุที่ทำให้คันเกิดจากที่ๆมันอยู่ เลยต้องคอยย้ายที่อยู่เรื่อยๆ แต่ไม่ว่าจะย้ายไปที่ไหน ความคันก็ยังคงติดตามมันไปอยู่เช่นเดิม แม้กระนั้น มันก็ยังคอยตำหนิว่าที่มันคันอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะที่อยู่อาศัย หาใช่เกิดจากขี้เรื้อนที่ตัวมันเองไม่ เลยต้องคอยย้ายที่เกาอยู่ทั้งวัน..
บางครั้งคนเราเมื่อมีเรื่องทุกข์ใจ ไม่สบายใจ ก็มักจะออกเดินทาง เปลี่ยนสถานที่แสวงหาบรรยากาศใหม่ๆ เพื่อหวังผ่อนคลายความทุกข์เศร้าในใจ ไม่ว่าทุกข์นั้นจะมาจากปัญหาเรื่องงาน เรื่องครอบครัว หรือเรื่องความรักก็ตาม แต่ไม่ว่าจะเดินทางจนสุดขอบโลก หรือท่องเที่ยวไปจนสุขขอบจักรวาล บรรยากาศ วิวสวยข้างทาง สิ่งแปลกใหม่รอบตัว อาจทำให้เพลิดเพลินได้เพียงชั่วขณะ แต่ความทุกข์ที่อยู่ในใจก็ยังคงอยู่เช่นเดิม
หากคนเราขับรถไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย หรือออกเดินทางท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆแล้วทำให้ความทุกข์หายไปได้ แม้จะใช้น้ำในมหาสมุทรทั้งโลกรวมกันเติมแทนน้ำมันได้ ก็คงไม่พอสำหรับการเดินทาง….
ตราบใดที่ยังเกาไม่ถูกที่คัน หรือไม่รู้ว่าคันเกิดจากที่ใด แม้จะเที่ยวเปลี่ยนสถานที่เกาไปจนชั่วชีวิต ก็หาทำให้หายคันไม่
“โคลนเกิดจากน้ำ ก็เอาน้ำนั่นแหละล้างโคลน
ทุกข์เกิดจากใจก็เอาใจนั่นแหละล้างทุกข์”
จงอย่าคิดว่าโลกนี้เป็นของเรา ทรัพย์สินทั้งหมดในโลกนี้เป็นของเรา ร่างกายนี้เป็นของเรา ร่างกายของบุคคลอื่นเป็นของเรา จงคิดว่าร่างกายเป็นเพียงธาตุ ๔ ขันธ์ ๕ มาประชุมกัน ทำความรู้สึกแต่เพียงเห็นก็รู้ว่าเห็น เป็นก็รู้ว่าเป็น ไม่ไปสนใจ ไม่ไปยึดถือว่ามันกับเราจะอยู่ด้วยกันตลอดกาลสมัย
ตัดความโลภ ด้วยการให้ทาน
ตัดความโกรธ ด้วยการให้อภัย เห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน
ตัดความหลง ด้วยการยอมรับนับถือกฎของความเป็นจริง
นโมพุทธายะ
