รูรั่วที่ลูกโป่ง

รูรั่วที่ลูกโป่ง

ลูกโป่ง..แม้จะสีสวยงามสดใส ลวดลายน่ารักชวนมอง หากโดนหนามทิ่มแทง จนเกิดเป็นรูรั่วแม้เพียงรูเล็กๆ ก็ยากที่จะเป่าลมให้พองโตได้ดังใจ หรือแม้จะโตได้ ก็คงอยู่ได้ไม่นาน เพราะรูที่รั่วนั่นเอง ยิ่งเป่าก็ยิ่งรั่ว .. และหากต้องคอยเติมลมอยู่ตลอดเวลาเพื่อชดเชยลมส่วนที่หายไป โดยหวังประคองรักษาขนาดลูกโป่งให้โตเท่าเดิมอยู่เสมอ ก็คงจะเหนื่อยไม่น้อยทีเดียว .. ตราบที่ยังไม่อาจอุดรูรั่วของลูกโป่งนั่นได้ ต่อให้เป่าลมเข้าไปจนตาย ก็คงไม่พออยู่ดี และหากเร่งเป่ามาก จนเกินไป ลูกโป่งก็อาจแตกได้ในที่สุด..

      มนุษย์เรา มักจะดิ้นรน แสวงหาสิ่งต่างๆมาเติมเติม ให้กับชีวิต ที่ตัวเองคิดว่ายังขาด ยังพร่องอยู่ บ้างก็อยากได้รถ อยากได้บ้าน อยากเปลี่ยนโทรศัพท์มือถือ อยากได้กล้องถ่ายรูป อยากได้ทีวีจอใหญ่ ฯลฯ เป็นความอยากที่ไม่วันสิ้นสุดและเมื่อได้มา ก็ต้องมานั่งทุกข์ใจ กับภาระค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น อันเป็นผลพวงจากความอยาก..ชีวิตที่เคยปกติสุข ก็กลายเป็นชีวิตที่ต้องดิ้นรนตลอดเวลาเหมือนหนูถีบจักร ต้องทำงานหนักมากขึ้นเท่าตัว ไม่มีเวลาได้พักผ่อนเพื่อดื่มด่ำ เสพสุขกับผลิตผลแห่งความกระหายอยากที่ตัวเองสรรค์หามา

      สุดท้าย แทนที่จะแสวงหามาเพื่อเติมเติม กลับกลายเป็นแสวงหามาเพื่อทับถมชีวิตตัวเอง เวลาที่จะพักผ่อนและความสุขที่หวังจะร่วมแบ่งปันให้กับคนในครอบครัว ก็ค่อยลดหายไป พร้อมกับอายุที่มากขึ้น และเวลาของชีวิตที่เหลือน้อยลง…ยิ่งน่าสงสารและเวทนานักหากชีวิตต้องจากโลกนี้ไปโดยที่ยังไม่ได้แสวงหาความสุขที่แท้จริงให้กับชีวิตตัวเอง

        

ตราบใดที่เรายังไม่จักอุดรูรั่วภายในใจของเรา..

รูรั่วที่เกิดจากหนามแห่งกิเลส ตัณหา ราคะ

ความทะยานอยากทิ่มตำถึงแม้เราจะดิ้นรน

เพื่อแสวงหาสิ่งต่างๆมาเติมเติมจนชั่วชีวิตนี้

กระทั่งลมหายใจเฮือกสุดท้ายมาถึง… ก็คงไม่มีวันพอ..

นโมพุทธายะ...